Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στην ευρωστία του οργανισμού;

Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων γυμνάζονται συστηματικά, με σκοπό ένα υψηλό επίπεδο υγείας και ευρωστίας. Το ζήτημα είναι, αφενός κατά πόσο ο τρόπος που ασκούμαστε συμβάλλει πραγματικά στην επίτευξή τους και αφετέρου κατά πόσο ο τρόπος της ζωής μας είναι τέτοιος, που να μην μειώνει ή εξαλείφει τα κέρδη που αποκομίζουμε από την άσκηση.

Συχνά υπάρχει η αντίληψη, οτι ένα γραμμωμένο, γεμάτο μύες σώμα σημαίνει αυτόματα και ένα υγιές σώμα. Καλώς ή κακώς, αυτό δε συμβαδίζει πάντα με την πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, μπορεί να έχουμε τέλειους τετραγωνισμένους κοιλιακούς και η μέση μας να πονάει. Και από την άλλη, μπορεί να έχουμε δυνατούς κοιλιακούς, αλλά και αντίστοιχα ένα υψηλό ποσοστό λίπους στη συγκεκριμένη περιοχή, κάτι που αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για σοβαρές ασθένειες.

Έτσι για να θεωρήσουμε οτι η φυσική μας κατάσταση και η γενικότερη υγεία μας είναι πραγματικά σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο θα πρέπει :

-Το ποσοστό του λίπους του σώματός μας να μην υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο (35% στις γυναίκες και 25% στους άντρες).

-Να έχουμε το απαιτούμενο εύρος κίνησης και μια επαρκή ευλυγισία στο σύνολο των αρθρώσεων και των μυών μας.

-Το καρδιαγγειακό και αναπνευστικό μας σύστημα να ανταποκρίνεται, στην έντονη ή ήπια δραστηριότητα, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία .

-Η δύναμη, η αντοχή και η ισχύς των μυών μας, να είναι αρκετή για την χωρίς δυσκολίες και περιορισμούς εκτέλεση των καθημερινών κινήσεων και δραστηριοτήτων μας.

-Να έχουμε την ελάχιστη κινητική επιδεξιότητα, μυικό έλεγχο και ισορροπία έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να χρησιμοποιούμε το σώμα μας και τα μέλη μας αποτελεσματικά και με ακρίβεια.

Αντιλαμβανόμενοι τη σπουδαιότητα των παραπάνω παραγόντων και γνωρίζοντας ότι η άσκηση έχει άμεση επίδραση σε αυτούς, προσαρμόζουμε την καθημερινότητα και το πρόγραμμα της προπόνησης μας, έτσι ώστε πραγματικά να μας βοηθούν, όχι μόνο να φαινόμαστε, αλλά και να είμαστε υγιείς.

Έτσι, έχουμε πολλές πιθανότητες όχι μόνο να αυξήσουμε τα χρόνια της ζωής μας, αλλά να τα κάνουμε και πιο ποιοτικά, με μειωμένα ενδεχόμενα προβλήματα που θα μας καθιστούν μερικώς ή ολικώς ανίκανους, να έχουμε μια φυσιολογική καθημερινότητα, χωρίς λειτουργικούς περιορισμούς. Κάτι που εντέλει είναι και το ζητούμενο.